Erken de palestijnse staat

Ik heb al vele jaren  geleden voor de erkenning van de Palestijnse staat gepleit – dat is trouwens een van de weinige internationale kwesties waarin de kaarten al decennia lang op dezelfde wijze geschud lijken te worden – met altijd dezelfde winnaar…Destijds wilden de Palestijnen die opdeling van het ‘heilige’ land  zelf nog niet, omdat het een impliciete erkenning (zonder tegenprestatie) inhoudt van de Israëlische realiteit. Maar sinds Arafat zijn ze dus omgegaan, althans de PLO is dat, want Hamas is er nog altijd  furieus tegen, al heb ik nog niet zolang geleden toch een verklaring zien passeren dat zij onder voorwaarden een tweestatenopdeling zouden kunnen accepteren.  Israël en het westen zouden dus op deze buitenkans moeten springen, want het lijdt weinig twijfel dat de officiële erkenning van de Palestijnse staat – niet van een bepaalde regering want het luidt altijd dat wij staten erkennen, geen regeringen -haast zeker ook door veel Hamassympathisanten zou worden toegejuicht, en het kan die radicaal-religieuze maar op dit punt ook nationalistische beweging misschien dwingen om daaraan mee te werken. Maar neen, zelfs dat opportunistische argument kan de VS en de EU niet bewegen om de logische consequentie te trekken van de sinds lang verdedigde tweestatenoptie. Ja maar, zeggen zij dan: vrede moet aan de onderhandelingstafel tot stand komen. Natuurlijk, maar dat zal makkelijker gaan als aan die tafel twee internationaal erkende staten zitten, twee gelijke partners dus (althans juridisch) – in plaats van één staat en één bedelaar.  Hoe wil men enig begrip verkrijgen voor een houding die erop neerkomt Israël (al sinds decennia) als staat te erkennen, hoewel die ook hun onafhankelijkheid (en dus hun bestaan als staat) eenzijdig hebben uitgeroepen en met geweld afgedwongen voordat het internationaal werd erkend – en die erkenning aan Palestina te weigeren? Ja maar, de grenzen zijn niet vastgelegd. Hoezo, als ze voor Palestina niet vaststaan, dan ook niet voor Israël! Dan is weer de vraag: hoe kom je ertoe één staat te erkennen, wiens grenzen betwist zijn (en die hij voortdurend opschuift) – en een andere niet te erkennen, hoewel het om dezelfde grenzen gaat? En die grenzen zijn volkenrechtelijk wel afgebakend, toen de VN Israël erkende: alleen staat de indeling Israël niet aan want ze zou hen verplichten ettelijke honderdduizenden Joodse kolonisten weer binnen de officiële grenzen te huisvesten, in plaats van ze met hun leger te helpen Palestijnen uit hun woningen te zetten!
Maar voor Israël, althans de huidige regering, en die schijnt daarvoor op een meerderheid te steunen - blijft het erkennen van Palestina een onaanvaardbaar alternatief voor het toekennen van gelijke rechten aan Arabieren binnen een Israëlische eenheidsstaat of federatie: u zegt het maar, zij zeggen sowieso neen. Omdat zij de – toch ronduit racistische – opvatting huldigen dat alleen Joden recht hebben op het land dat tijdens het Ottomaanse rijk (en lang voordien) door verschillende bevolkingsgroepen werd bewoond, die daar redelijk vreedzaam samenwoonden, onder islamitische leiding weliswaar (maar niet Arabische, in de tijd van de sultans waren het vooral Turken die de kar trokken!)
Hoe lang denkt Israël zich nog door wapens en de onvoorwaardelijke steun van een zinkend schip – de VS als enige supermacht - boven water te kunnen houden? Tot de laatste Palestijn dood is?  Maar er blijven er nog een paar miljoen over! (19/5/2024)