Het is met opiniepeilingen zoals met zoekmachines: je belandt snel in een koker. Er wordt gepeild dat partij A in opkomst is, dan krijgt A meer media-aandacht. Daardoor stijgt hun belang in de ogen van veel kiezers, zeker onbesliste. Bij de volgende peiling stijgt A weer. Andere partijen gaan dan zeggen waarom je niet op A moet stemmen: die zijn extreem rechts. Ze doen dat niet didactisch, maar vaardigen axioma’s uit: op extreme partijen moet je niet stemmen. Dat wordt dan een mantra, waardoor plotseling niet alleen A, maar ook B wordt genoemd als ‘no pasarán’-partij. Want B is ook extreem. B vindt dat niet zo slecht en uit peilingen blijkt ook dat een deel A-kiezers ook voor B zou kunnen gaan en omgekeerd. Les extrêmes se touchent, weet u wel. Bij de volgende peiling wordt de trend: de uitersten nemen toe. Allerlei analisten weten daar allerlei redenen voor te vinden. Alleszins wordt dat nu het hoofdonderwerp van zowat alle commentaren. Het centrum verzwakt. Maar hoe definieer je het centrum? Door vergelijking met de extremen. Dus wordt partij C meegesleept naar het midden– tot voor kort was C een behoorlijk afwijkende partij qua inhoud (lange termijn, zorg voor de aarde en het milieu, zorg voor de zwakken, internationalisme, ja zelfs pacifisme) en vorm: een andere manier van aan politiek doen (geen cumulatie, meestal geen neveninkomsten, een scheut basisdemocratie, een voorzittersduo, geen barnumreclame rond personen…)
En heel dat centrum gaat zich schrap zetten tegen ‘de extremen’. Vanuit onervaren, onbesliste of niet-centrumgezind perspectief gezien: één pot nat. Maar de Kiezer wil Verandering. Dus bij de volgende peiling: het centrum verzwakt veder, de extremen rukken op. Wie zal met een extreme partij samengaan? Niemand – niet met A maar ook niet met B. Alleen C zegt dat laatste er niet bij geloof ik, maar dat kan nog veranderen. Intussen woedt er oorlog: dat heeft alles veranderd. En wat leuk: de extremen zijn pro-Russisch. Of zo wordt het toch genoemd als iemand de oorlogsinspanningen wil temperen en niet mee wil naar een oorlogseconomie… Voor C lastig: pacifisme blijkt afgezworen, maar moet men dan mee met alle bommen en granaten? De Duitse C-partij vindt blijkbaar van wel.
Gelukkig is er Gaza, daar kan men duidelijk in zijn: massamoord mag niet, misschien is het wel genocide. Allengs zijn grote delen van het centrum het daarmee eens (dat heeft wel even geduurd…), waardoor het geen extreem standpunt meer is, al is er een extreme partij die ook tegen Israël, althans zijn huidige regering en bejegening van de Palestijnen, is. De andere, met nogal wat wortels in het antisemitisme en de nazicollaboratie… is pro Israël. Samen met die andere nationalisten: de partij met het streepje is ook voor Netanyahu. Die nochtans, na een aanslag in Denemarken in 1915 en daarna ook in Brussel en Parijs is komen bepleiten dat alle Joden naar Israël zouden emigreren, daar zijn ze veilig, bij ons niet. “Aan alle joden in Europa: Israël ontvangt jullie met open armen", benadrukt Netanyahu. "Israël is jullie thuis. Wij zijn voorbereid om een massale emigratie uit Europa te ontvangen.” Niet leuk voor de burgemeester van Antwerpen, maar de partijvoorzitter vindt het geen probleem. Is altijd al voor massale migratie geweest zeker? Ook geen probleem blijkbaar dat in de regering-Netanyahu een paar manifeste Palestijnenhaters zitten, die openlijk voor etnische zuivering pleiten: een Joods Israël van de rivier tot de zee. En die hun steun betuigen aan ‘kolonisten’ – het woord! – die openlijk geweld plegen ter verjaging van Arabische bewoners uit woningen op erkend Palestijns gebied. En sommigen daarvan vluchten dan weer naar…België, tot groot ongenoegen van de burgemeester-partijvoorzitter. Maar zuur kijken is diens handelsmerk geworden, daarin wordt hij alleen maar…extremer. (16 mei 2024)
Reactie plaatsen
Reacties